zaban

کات زیر در حل بهتر تست‌های عربی آزمون 24 بهمن به شما کمک خواهد کرد.

1- هر فعلی که در ریشه‌ی اصلی آن یکی از حروف عله (و، ا، ی) وجود داشته باشد، معتل است.

2- هر فعلی که در ریشه‌ی آن حرف عله نباشد، فعل صحیح است.

3- فعل صحیح سه نوع است: صحیح سالم، مضاعف، مهموز

4- هر گاه فعل مضارع مفرد مذکر غایب مجزوم شود، در صورتی که عین‌الفعل آن مضموم باشد، در صورت ادغام آخر آن را به ضمه یا فتحه یا کسره می‌توان تلفظ کرد. مثال: لم یَمُدَّ- لم یَمُدُّ- لم یَمُدّ

5- هر گاه دو حرف همجنس کنار یکدیگر قرار گیرند، اولی متحرک و دومی ساکن باشد، در این صورت ادغام اصلاً صورت نمی‌گیرد. مثال: حَلَلنَ/ مَدَدتُنَّ

6- در جمع مؤنث غایب و جمع مؤنث مخاطب (صیغه‌ی 6 و 12) در مضاعف فعل مضارع اصلاً ادغام صورت نمی‌گیرد. مثال: یَمدُدنَ و تَمدُدنَ

7- در سایر صیغه‌های فعل مضارع در مضاعف به جز 6 و 12 ادغام صورت می‌گیرد.

8- در فعل ماضی مضاعف از صیغه‌ی 6 تا 12 ادغام صورت نمی‌گیرد.

9- در فعل ماضی معلوم و مجهول مثال واوی و یایی هیج گونه اعلالی صورت نمی‌گیرد.

10- در فعل مضارع صیغه‌ی 14 مثال واوی اعلال به حذف صورت می‌گیرد.

11- صیغه‌ی اول مضارع مثال بر وزن یَفعِلُ می‌آید و در بقیه‌ی صیغه‌ها ضمایر فاعلی را به آخر آن‌ها اضافه می‌کنیم.

12- در فعل مضارع مجهول حرف عله‌ی ساکن ماقبل مضموم حرف عله، متناسب با حرکت ماقبل خود تغییر پیدا می‌کند، به عبارتی فعل مضارع مجهول بر وزن یُوعَلُ می‌آید. مثال: یُیسَرُ..... یُوسَرُ

13- در فعل‌های مضارع مجهول مثال یایی در تمام 14 صیغه اعلال به قلب صورت می‌گیرد.

14- در 6 صیغه‌ی امر مخاطب مثال یایی اعلال به قلب صورت می‌گیرد.

15- در ماضی اجوف واوی و یایی از صیغه‌ی 1 تا 5 اعلال به قلب صورت می‌گیرد و از صیغه‌ی 6 الی 14 ماضی آن اعلال به حذف صورت می‌گیرد.

16- در صیغه‌های 1و4 و 7 و 13 و 14 فعل مضارع ناقص یایی اعلال به اسکان صورت می‌گیرد.

17- در صیغه‌های 2و5و6و8و11و12 فعل مضارع ناقص یایی اعلالی صورت نمی‌گیرد.

18- در صیغه‌های 3و9و10 فعل مضارع ناقص یایی اعلا

منبع: قلم چی

 

به دست آوردن بزرگترین مضرب مشترک دو عدد یا  ب.م.م کار ساده ای است اما چند روش برای به دست آوردن آن وجود دارد.

برای به دست آوردن بزرگترین مضرب مشترک دو عدد کافی است که مضارب هر دو عدد را بنویسید، سپس بزرگترین مضرب مشترک را که در هر دو عدد وجود دارد را مشخص کنید.

مقایسه مضرب های مشترک

1- مضرب های عدد را پیدا کنید.

برای پیدا کردن بزرگترین مضرب مشترک نیازی نیست که مضرب های اولیه عدد را بدانید.

تمام مضارب عددهایی که میخواهید مضرب مشترکشان را به دست آورید را بنویسید.

2- در بین مضرب های نوشته شده هر دو عدد بزرگترین آنها که در هر دو مجموعه قرار دارد را بیابید.

این عدد بزرگترین مضرب مشترک دو عدد خواهد بود.

 

از اعداد اول  استفاده کنید.

1- هر عدد را به صورت حاصل ضرب عددهای اول بنویسید.

عدد اول عددی بزرگتر از یک است که جز خودش و یک مضرب دیگری نداشته باشد.

برای مثال عددهای  5,17,97 و331 اول هستند.

2- اعداد اول مشترک را بیابید.

اعداد اولی که در تجزیه هر دو عدد وجود دارند را بنویسید.

3- محاسبه بزرگترین مضرب مشترک دو عدد.

اگر بعد از تجزیه اعداد به عامل های اول ، فقط یک عدد اول مشترک وجود داشت، همان بزرگترین مضرب مشترک دو عدد خواهد بود.

اگر چند عامل اول مشترک در تجزیه دو عدد وجود داشت، برای به دست آوردن بزرگترین مضرب مشترک دو عدد کافی است این عامل های اول را در هم ضرب کنید.

4- برای فهم بیشتر این روش ،مثال بالا را بررسی کنید.

 

 

حتما بخوانید: چطور میانه ، مد و میانگین را به دست آوریم؟

• توضیحات

برای آزمون 8 اسفند نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

1

مفعول مطلق تأکیدی به صورت مثنی یا جمع نمی‌آید؛ فقط به صورت مصدر و منصوب می‌آید.

2

ظروفی که همیشه نقش مفعول فیه دارند و هرگز نقش دیگری نمی‌پذیرند عبارت‌اند از: مع، فوق، تحت، بعد، عند و لدُن

3

الفاظ (کل و بعض) در صورتی که به  کلمه‌ای که در اصل مفعول فیه بوده اضافه شود، خودشان نقش مفعول فیه را می‌گیرند و ظرف بعد از این دو کلمه نقش مضاف‌‌الیه می‌گیرد.

مثال: رَایتُکَ بعضَ الیومِ

(بعض: مفعول فیه) (یوم: مضاف‌الیه)

4

اسماء اشاره در صورتی که به کلمه‌ای که در اصل مفعول فیه بوده است، اضافه شود، اسم اشاره جانشین مفعول فیه می‌شود و مفعول فیه بعد از آن بنابر جامد بودن نقش عطف بیان را می‌گیرد.

مثال: رایتُهُ هذا الیوم

(هذا: جانشین مفعول فیه) (الیوم:‌ عطف بیان)

5

لمّا زمانی ظرف است که بر سر فعل ماضی بیاید و اگر بر سر فعل مضارع بیاید از حروف جازمه خواهد بود.

6

وزن‌های «مَفعَل، مَفعِل، مَفعَله» مفعول فیه هستند.

7

کلمه‌‌ی «معاً» اگر به صورت تنوین‌دار بیاید در جمله نقش حال را دارد.

مثال: ذهبَ علیٌ و حسنٌ معاً

معاً: حال و منصوب محلاً

8

هر گاه کیف استفهامیه قبل از فعل به کار رود خودش حال محسوب می‌شود و اعرابش محلاً منصوب است.

مثال: کیفَ تتکلمُ؟

(کیفَ: حال و منصوب محلاً)

منبع: قلم چی